Πρόσφατα πήγα στην Κύπρο για πρώτη μου φορά και μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το ταξίδι που θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας καθώς και τις εμπειρίες μου εκεί.

Πήγα για να κάνω Σεμινάριο Γαλακτοκομικών από καρπούς στις 23/4/2016 καλεσμένη από τον Νάσο Παπαδόπουλο που έχει το ηλεκτρονικό περιοδικό http://therapywave.eu/ και την  Άννη με το Σάββα Λεβέντη που έχουν την αλυσίδα καταστημάτων  https://www.facebook.com/EtherioBioStores ‘’Αιθέριο’’.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Εκτός του ότι, όλα ήταν εξαιρετικά καλά οργανωμένα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους που αγαπούν πολύ τη δουλειά τους και την κάνουν με μεράκι, κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα όπου το συναντώ. Ο Νάσος Παπαδόπουλος που είμαστε και συνεπώνυμοι με φιλοξένησε στο σπίτι του το οποίο πιο πολύ με εργαστήριο …αλχημιστή μοιάζει παρά σπίτι. Παντού οργονίτες, αλλά παντού, μέχρι που σκόνταφτα ευχάριστα. Το θέμα ήταν ότι δεν είχα καμία ιδέα περί οργονιτών αλλά είχα μια αγκίθα από ξύλο στο δάχτυλο του χεριού μου που την εντόπισα στο αεροδρόμιο από τον πόνο που μου έκανε και το πύον που είχε συγκεντρώσει και είχα κάνει τη σκέψη ότι όταν φτάσω στο σπίτι του Νάσου θα φρόντιζα να την αφαιρέσω. Όμως ήμουν τόσο απασχολημένη με το να ακούω περί οργονιτών και ότι κάνουν μετατροπή της αρνητικής ενέργειας και διάφορα άλλα άγνωστα για εμένα που την ξέχασα. Την άλλη μέρα το πρωί (μετά από έναν υπέροχο ύπνο εν μέσω αυτών των »άγνωστων» οργονιτών) ο Νάσος μου λέει «σου έφερα παραμάνα και αναπτήρα για να αφαιρέσουμε την αγκίθα» όμως κοίταξα το δάχτυλο μου και το πύον είχε …εξαφανιστεί (!) όπως επίσης και η αγκίθα, η οποία ίσως υπήρχε εκεί βαθιά και δε με πόναγε ως ξένο σώμα όπως όταν έφθασα στην Κύπρο. Πραγματικά μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση αυτό και αναρωτήθηκα αν οι οργονίτες θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο. Δεν έχω δώσει απάντηση ακόμη και πραγματικά δεν ξέρω τι έγινε όμως το γεγονός ότι εξαφανίστηκε το πύον χωρίς να κάνω κάτι, ότι ξεπρήστηκε το δάχτυλο μου σε αυτό το σημείο και η αγκίθα αργά αλλά σταθερά άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια χωρίς πόνο και μετά από 4 μέρες έπεσε, προφανώς χωρίς να την αντιληφθώ με έβαλε σε σκέψεις.. και αποφάσισα με την πρώτη ευκαιρία που θα έχω χρόνο διαθέσιμο να μελετήσω τα περί οργονιτών. Ο Νάσος μου έδωσε δυο οργονίτες να φτιάξω τα φύτρα μου επάνω τους και να δω τις διαφορές και πόσο τα ωφελεί οπότε θα έχω να μοιραστώ περισσότερες πληροφορίες περί οργονιτών σύντομα. Στο μεταξύ όποιος ενδιαφέρεται να δει τι είναι αυτό μπορεί να δει εδώ http://therapywave.eu/articles/science/orgonites-metatropis-arnitikis-energias.html#.VyijBPmyOkp

Μια άλλη έκπληξη με περίμενε στα καταστήματα «Αιθέριο» κυρίως ότι έχουν τα πάντα, ότι είναι πολύ ενημερωμένα καταστήματα με πολύ καλές τιμές συγκριτικά πάντα με της Αθήνας που γνωρίζω και ότι οι ιδιοκτήτες του είναι γλυκύτατοι και όχι μόνον με εμένα που ήμουν προσκαλεσμένη τους αλλά με όλους τους πελάτες τους όπου με υπομονή τους εξηγούσαν αυτά που τους ρωτούσαν, ακούραστα. Οι εκπλήξεις όμως συνεχίστηκαν για μένα όταν είδα ότι το προσωπικό του καταστήματος που επισκέφτηκα, από τον υπέροχο Σεφ Νικόλαο μέχρι τον τελευταίο πλύντη, ήταν σχετικοί με το αντικείμενο αλλά και προσκείμενοι στον υγιεινό τρόπο διατροφής. Αλλά έχει και συνέχεια, όταν άρχισα να συγκεντρώνω τα υλικά για το σεμινάριο αντιλήφθηκα ότι μέχρι και τα πιο περίεργα υλικά που ζήτησα για μια συμβατική κουζίνα, όπως είναι π.χ τα φύκια, βλέποντας ότι αυτά ήδη υπήρχαν στο σπίτι των ιδιοκτητών για προσωπική τους χρήση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλά επιχειρηματίες που πουλάνε κάποια προϊόντα αλλά πιστεύουν σε αυτό που κάνουν και το αγαπάνε. Για εμένα αυτή είναι η καλύτερη διαφήμιση που μπορεί κάποιος να κάνει στην επιχείρηση του!

Και ήρθε η μέρα και ώρα του σεμιναρίου και όλα ήταν υπέροχα! Ο χώρος, το προσωπικό του Αιθέριου που με βοήθησε (ο κάθε ένας μοναδικός και ξεχωριστός, χαίρομαι τόσο πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να σας γνωρίσω!), ο κόσμος που ήρθε να παρακολουθήσει, όλα! Ο κόσμος πολύ ζεστός και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να βελτιώσει τη διατροφή του και τον τρόπο που προσεγγίζει έναν ποιο υγιεινό τρόπο διατροφής, παρά το γεγονός ότι ήταν Σάββατο απόγευμα, τελευταία ημέρα του σχολείου πριν το Πάσχα και προ των πυλών για την Μ. Εβδομάδα. Πραγματικά, δεδομένων όλων των παραπάνω δεν περίμενα τέτοια προσέλευση..

Το ίδιο βράδυ με πήγαν σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο αν και δεν είμαι ο άνθρωπος του εστιατορίου, μια σαλάτα τρώω με το ζόρι,  πραγματικά χάρηκα τόσο πολύ την ευχάριστη και ζεστή παρέα όλων καθώς και τον χώρο που ήταν ιδιαίτερος!

Την επόμενη ημέρα η φίλη μου Μαρία αλλά και ο Νάσος Παπαδόπουλος σε βάρδιες με ξενάγησαν όσο προλάβαιναν σε κάποια αξιοθέατα της Κύπρου, μου άρεσαν όλα τόσο πολύ! Κυρίως όμως η ξεγνοιασιά που υπήρχε μου θύμισε την Αθήνα του 1975 και συνειδητοποίησα ότι τα απλά πράγματα είναι αυτά που μας δίνουν χαρά, γαλήνη και η ηρεμία. Χαρούμενα, γλυκά, ευγενικά πρόσωπα ήταν αυτό που έβλεπα όπου και αν γύριζα. Σίγουρα πουθενά δεν είναι όλα ρόδινα αλλά αν ισχύει αυτό που λένε ότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο αυτά που θέλει να δει τότε το κατάφερα!

Την τελευταία μέρα χαιρέτησα τους καινούργιους μου φίλους και συνεργάτες, γέμισα το βαλιτσάκι μου με όμορφες εμπειρίες, αναμνήσεις, ευγνωμοσύνη για αυτά που μου δόθηκαν και υποσχέθηκα ότι σύντομα θα επιστρέψω με περισσότερο χρόνο για γνωριμίες και εξερεύνηση του όμορφου τούτου τόπου!

Ευχαριστώ όλους όσους συνέβαλαν για να γίνει αυτή η επίσκεψη μου στην Κύπρο καθώς και το σεμινάριο και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους με τίμησαν με την παρουσία τους στο σεμινάριο μου.

Φλώρα Γ. Παπαδοπούλου